Ana içeriğe atla

El 30 de agosto


La semana pasada selebrimos el 30 de agosto, el Zafer bayramı. Este anyo, komo kada anyo estavamos en Büyükada. Normalmente, kada anyo mos vamos al debarkader para selebrar el bayram kon bandyeras, marshes todos endjuntos. Este anyo fue diferente por modo del korona, no uvo munchas fiestas publikas. No fuimos al debarkader. Ma aviya bandyeras en las puertas i ventanas de las kazas komo kada anyo i bandyeras en los muevos faytones ke kaminan kon elektrisidad. Kuando era chika me akodro ke los faytones orijinales kon kavayos se transformavan en arabas de novya kon tantas flores i bandyeras. 

El 30 de agosto para mi es un diya importante. La viktorya de la Turkiya sovre los enemigos es la primera razon. La segunda es ke esta data sinyifika para mi la Büyükada, el fin del enverano, i tambien el Anadolu Klübü. 

En este diya, la segunda plaj en el klub se trokava en un lugar de fiestas. Komo no aviya dainda la pisina aya, ela shena se metia atras, serka las barkas. En la entrada de la plaj, kada uno merkava unos bilyetos para utilizar aryentro del panayir. Kon estos bilyetos se merkava komidas i bevidas. Aviya de todo: döner, lahmacun, köftikas, patatas fritas, dondurmas…

Para los mansevos del klub, la preparasyon del shov para el 30 de Agosto empesava en el mez de julyo. Una komisyon preparava el program, i todos ke tienen un talento partisipavan, kon una kantika, o baylando o aziendo majika.

Un anyo yegi tadre a la izla i no pude partisipar a las eleksiones. El muzikal de akel anyo era "Fame". Ma me diyeron un chiko rolo komo una chika ke djugava el kontrobas. Despues de la eskola, esto era mi primera eksperiensa de shena. Yo, una mansevika de 14 anyos, estava sola en la shena enfrente a sienes de djente mirandome djugar mi rolo. 

El anyo sigiente, Cem Özer vino a la ada para planear el shov. Yo estava pronta en mi vistimienta blu de spor para las eleksiones en el salon kon espejos del klub ande normalmente partisipava a las lesones de aerobik. Un otro anyo mis maestras de aerobik Serpil i Füsun kontinuaron a preparar el shov. Les ayudi muncho i teniya munchas responsabilidades. El musikal de este anyo era el Violonisto en el Techo. Komo avia mas mansevas ke mansevos en las provas, desidieron de eskojer las mansevas altas para ke sean ombres en el musikal. Ansi me ize ombre kon mustachos i todo. I bayli el bayle kon los bokales, ke en el musikal los soldados Rusos baylan. Unos anyos mas partisipi al shov. Malorozamente, ya aze muncho tiempo ke el panayir i el shov no se organizan en el 30 de Agosto.

El 30 de Agosto es una data muy importante en la istorya de Turkiya. Tambien en mi memorya personal tiene un lugar muy espesial ke me akodr mi chikez i tiempos muy felizes en Büyükada.

Karel Valansi, Şalom, 9 Eylül 2020 https://www.salom.com.tr/haber-115800-el_30_de_agosto_.html

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

“We are Beyond What I Had Dreamed of When I Moved to Dubai”

Cem Habib  We talked about how the peace deal between Israel and the United Arab Emirates affected the Jewish life in the Emirates, with the investment manager Cem Habib, who has been living in Dubai since 2016, and who is one of the founding members of the Jewish Council of Emirates (JCE), the first officially recognized Jewish community of the UAE. How long have you been living in Dubai? What influenced you in deciding to live here? I moved to Dubai in 2016, before I had been living in London. My customer base at that time was in Kazakhstan and it had gotten harder commuting there from London every month after 6 years. There were three direct flights between Dubai and Kazakhstan, every day, with a flight time of less than 4 hours. To improve our quality of life and to spend more time with the kids, we moved to Dubai. When moving, how could you overcome the thought “As a Jew, will I be comfortable living in an Arab country with my family?” I talked to my friends from different countri

Survivor Hayim’in gerçek dünyası - Söyleşi

Hayim, çok sevdiğim bir arkadaşımın kuzeni. Aklı başında, ne istediğini bilen biri. Askerlik dönüşünde ani bir kararla Survivor yarışmasına katıldığını duyduğumda çok şaşırmıştım. Pek spor yapmayan, atletik olmayan biri neden zor koşullarda, dayanıklılık, irade ve güç isteyen bir televizyon programına katılır? Bunları konuşurken, sayesinde takip etmeye başladığım Survivor ile ilgili tüm merak ettiklerimi de sordum; kameralara yansımayan gizli bir tuvalet var mıydı, ya da yayın bitince gidilen lüks bir otel? Begüm’le arasında bir yakınlaşma oldu mu, Merve neden pişman oldu yarışmaya katıldığına? İşte Sabah Gazetesinden Yüksel Aytuğ’un teşekkür ettiği, seyircilerin filozof olarak tanımladığı Hayim ve Survivor yarışmasının bilinmeyenleri… Survivor maceran nasıl başladı? Katılmak nereden aklına geldi? Arkadaşlarımla uzun süredir Survivor’u takip ediyorduk. Hep katılmak istiyordum ama televizyona çıkmak beni korkutuyordu. Geçen sene iki yakın arkadaşım Dominik’e gittiler. Yarışmacıları

The one question people asked me when I got home from Turkey - Tami Sussman

If I had been handed a hundred dollars for every Australian Jew who asked me if I was worried about travelling to Turkey in July due to antisemitism, I would have been able to fly business class. Qantas business class. Add another hundred for every Jew who asked me how I could justify supporting the Turkish economy in the current climate and I could have made it a return flight.  Instead, I found myself wedged between my screaming children in economy with separate  Bluey theme songs blasting through unsynced iPads, reassessing every life choice that had brought me to this point. Reproducing with their half-Turkish Sephardi father Yosi “because he is very good looking” suddenly seemed like a questionable decision made by a naive 30-year-old who didn’t consider the inevitable trip we’d have to make in order for the children to meet their great grandmother, aunts, uncles and cousins who don’t travel further than Madrid.  The honest truth is yes, I was worried about antisemitism. I had rea