Ana içeriğe atla

Mirar ma no ver


Mirar ma no ver

Aze unos anyos ke no prefero ver los fragmanes de los filmos antes de ir al sinema. Penso ke ay munchas emportantes shenas del filmo ke mostran en este chiko pedaso. Esto es lo mismo para los livros. Eskojo mi livro sin demandar a dinguno su opinion, ni meldo los kritikos. Puede ser ke no es enteresante para el o eya, pero lo es para mi. 

Aze unos mezes ke keriya meldar el livro “Segera”. Pero no konosia dayinda el eskritor. Puede ser ke fue la kacha amariya ke me tiro la atensiyon o oyi de uno, no se. Merki el livro, “Segera” komo unos de mis livros para este enverano. Ansi fue mi renkontro kon los livros de Jose Saramago, un eskritor portugez muy famoso.

El livro konta una utopya. Un diya normal, ay muncho trafiko. Un senyor, en su otomobil, se keda en la luz kolorada. Ma no puede kondusir mas su koche kuando el luz se aze vedre. Empesa a gritar “no puedo ver mas, esto siego!” Es una seguera no preta ma blanka ke enfekta todos los ke tienen una relasyon kon el; su mujer, el doktor de ojos, la persona ke le ayudo en la kaye… Es muy paresida a lo ke mozotros sufriyimos kon el Korona. 

El governo desida de meter los siegos en un parte de un edifisyo i los ke tuvieron kontakto ma no son siegos en una otra parte del mizmo edifisiyo. En una semana, toda la sivdad ya esta siega ma solo una persona no fue afektada; la mujer del doktor de ojos. Eya es la unika ke resiste a este epidemiya. No save porke eya es diferente ma ayuda a los demas. Mozotros vemos la realidad kon sus ojos. Kuando dingunos pueden ver no hay mas leyes ni orden. Es el retorno al los tiempos primitivos. Los ke tienen fuersa la utilizan asta el final. La blanka segera es la istorya ke mos eksplika komo un publiko puede pedrer todo sus valores morales i se transforma en un ser egoista. Saramago gano el premiyo Nobel de literatura kon este ovra. La segera es una metafora para eksplikar muestra sosiedad ke normalmente "mira" ma en realidad no "ve".

Komo me plazyo muncho este romanso, merki “Ver” del mizmo eskritor. Pensi ke puede tener una relasyon kon Segera. Teniya razon. La primera parte eksplika una koza rara ke no se puede realizar fasilmente. En una kapital ay eleksiyones lokales. Ma kuando avren las anvelopes, ven ke 75% de los votos estan vazios. El governo se ansyeya i repeta los eleksiyones. Esta vez es 83%. La djente kere eksplikar una koza muy serioza, ke kere un trokamiento total del sistema. Ma el governo lo ve komo un atako a su orden. Diziendo ke esto es kontra la demokrasiya, serra toda la sivdad deshando solo el itfaye i el ospital. El governo dize ke los ke votaron vazio son teroristas, anarshistas. El governo kreye ke sin la polisia, sin su kontrol, la djente en la kapital no puede kontinuar a bivir normalmente. Ma en realidad no es asi. Desilusiyonado, el governo aze disturbios en la sivdad. La segunda parte del livro avla de la segera ke paso kuatro anyos antes i vemos muestros karakteres del primer livro ke biven el la mizma sivdad. No vos va dizir el final. Este livro mos eksplika komo los governos utilizan sus fuersas politikas para azer mal, i la frajilidad de la demokrasiya.

Los livros de Saramago fueron una muy buena eleksiyon. El utiliza fantasia para azer la realidad del mundo mas soportavle. No utiliza ni nombres para los payizes, ni para las sivdades, ni para los karakteres. Diziendo ke estas kozas son universales ke pueden pasar en todos lados. Es un kritisizmo de muestra epoka. Mi proksimo livro del mismo eskritor sera “Kabil”.

Karel Valansi, Şalom, 7 Ekim 2020 https://www.salom.com.tr/haber-116090-mirar_ma_no_ver_.html

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

“We are Beyond What I Had Dreamed of When I Moved to Dubai”

Cem Habib  We talked about how the peace deal between Israel and the United Arab Emirates affected the Jewish life in the Emirates, with the investment manager Cem Habib, who has been living in Dubai since 2016, and who is one of the founding members of the Jewish Council of Emirates (JCE), the first officially recognized Jewish community of the UAE. How long have you been living in Dubai? What influenced you in deciding to live here? I moved to Dubai in 2016, before I had been living in London. My customer base at that time was in Kazakhstan and it had gotten harder commuting there from London every month after 6 years. There were three direct flights between Dubai and Kazakhstan, every day, with a flight time of less than 4 hours. To improve our quality of life and to spend more time with the kids, we moved to Dubai. When moving, how could you overcome the thought “As a Jew, will I be comfortable living in an Arab country with my family?” I talked to my friends from different countri

Survivor Hayim’in gerçek dünyası - Söyleşi

Hayim, çok sevdiğim bir arkadaşımın kuzeni. Aklı başında, ne istediğini bilen biri. Askerlik dönüşünde ani bir kararla Survivor yarışmasına katıldığını duyduğumda çok şaşırmıştım. Pek spor yapmayan, atletik olmayan biri neden zor koşullarda, dayanıklılık, irade ve güç isteyen bir televizyon programına katılır? Bunları konuşurken, sayesinde takip etmeye başladığım Survivor ile ilgili tüm merak ettiklerimi de sordum; kameralara yansımayan gizli bir tuvalet var mıydı, ya da yayın bitince gidilen lüks bir otel? Begüm’le arasında bir yakınlaşma oldu mu, Merve neden pişman oldu yarışmaya katıldığına? İşte Sabah Gazetesinden Yüksel Aytuğ’un teşekkür ettiği, seyircilerin filozof olarak tanımladığı Hayim ve Survivor yarışmasının bilinmeyenleri… Survivor maceran nasıl başladı? Katılmak nereden aklına geldi? Arkadaşlarımla uzun süredir Survivor’u takip ediyorduk. Hep katılmak istiyordum ama televizyona çıkmak beni korkutuyordu. Geçen sene iki yakın arkadaşım Dominik’e gittiler. Yarışmacıları

The one question people asked me when I got home from Turkey - Tami Sussman

If I had been handed a hundred dollars for every Australian Jew who asked me if I was worried about travelling to Turkey in July due to antisemitism, I would have been able to fly business class. Qantas business class. Add another hundred for every Jew who asked me how I could justify supporting the Turkish economy in the current climate and I could have made it a return flight.  Instead, I found myself wedged between my screaming children in economy with separate  Bluey theme songs blasting through unsynced iPads, reassessing every life choice that had brought me to this point. Reproducing with their half-Turkish Sephardi father Yosi “because he is very good looking” suddenly seemed like a questionable decision made by a naive 30-year-old who didn’t consider the inevitable trip we’d have to make in order for the children to meet their great grandmother, aunts, uncles and cousins who don’t travel further than Madrid.  The honest truth is yes, I was worried about antisemitism. I had rea