Ana içeriğe atla

Estreyikas d'Estambol Mitzva Günü'nde yaşlıları ziyaret etti


27 Kasım’da, Mitzvah Day kapsamında Ulus Özel Musevi Lisesi İlkokul öğrencilerinden oluşan, İzzet Bana önderliğindeki Estreyikas d’Estambol Sefarad Çocuk Korosu, Or Ahayim Hastanesinde konaklayan yaşlıları ziyaret etti.
Dünya Yahudileri-nin başlattığı bir sosyal eylem günü olan Mitzvah Day’in amacı toplumda birlik ve beraberliği sağlamak ve farkındalık yaratmak. Aynı gün içerisinde farklı ülkelerdeki Yahudi toplumları, Yahudi kurum ve sivil toplum kuruluşları ile birlikte gönüllü çalışmalar yürütüyor. Bu projeye destek verenler hiç bir şekilde para bağışı yapmadan, ortak hedefte insanlara neşe katmak, sıkıntı ve yoksulluğu azaltmak ve birlikteliği hissettirebilmek için çalışıyorlar.
Sami Levi’nin organizasyonunda düzenlenen bu günde, Cem Barut, Alegra Cibili, Vanessa Cibili, Daniel Gabay, Aksel Gülkon, Sedrik Koyuncu, Tanel Kohen, Eran Moşkatel, Liya Sevevi, Albert Tovim, Yoel Tovim, İsel Valansi, Zaki Valansi ve Leo Yanni, Estreyikas d’Estambol ilkokul kulübünde öğrendikleri Judeo-Espanyol ve İbranice şarkıları yaşlılar için seslendirdiler. Onlara çok iyi bildikleri bu şarkılarla neşe vermeye çalıştılar. Birçokları şarkılara eşlik ederken, çocukluklarını hatırlayanlar anılarını paylaştı ve bu anlamlı gün duygulu anlar ile sona erdi.

Şalom Gazetesi 7 Aralık 2016 http://www.salom.com.tr/haber-101313-turk_yahudi_hayatindan_kisa_kisa_.html#sthash.9mRnBj0L.dpuf

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

“We are Beyond What I Had Dreamed of When I Moved to Dubai”

Cem Habib  We talked about how the peace deal between Israel and the United Arab Emirates affected the Jewish life in the Emirates, with the investment manager Cem Habib, who has been living in Dubai since 2016, and who is one of the founding members of the Jewish Council of Emirates (JCE), the first officially recognized Jewish community of the UAE. How long have you been living in Dubai? What influenced you in deciding to live here? I moved to Dubai in 2016, before I had been living in London. My customer base at that time was in Kazakhstan and it had gotten harder commuting there from London every month after 6 years. There were three direct flights between Dubai and Kazakhstan, every day, with a flight time of less than 4 hours. To improve our quality of life and to spend more time with the kids, we moved to Dubai. When moving, how could you overcome the thought “As a Jew, will I be comfortable living in an Arab country with my family?” I talked to my friends from different countri

Survivor Hayim’in gerçek dünyası - Söyleşi

Hayim, çok sevdiğim bir arkadaşımın kuzeni. Aklı başında, ne istediğini bilen biri. Askerlik dönüşünde ani bir kararla Survivor yarışmasına katıldığını duyduğumda çok şaşırmıştım. Pek spor yapmayan, atletik olmayan biri neden zor koşullarda, dayanıklılık, irade ve güç isteyen bir televizyon programına katılır? Bunları konuşurken, sayesinde takip etmeye başladığım Survivor ile ilgili tüm merak ettiklerimi de sordum; kameralara yansımayan gizli bir tuvalet var mıydı, ya da yayın bitince gidilen lüks bir otel? Begüm’le arasında bir yakınlaşma oldu mu, Merve neden pişman oldu yarışmaya katıldığına? İşte Sabah Gazetesinden Yüksel Aytuğ’un teşekkür ettiği, seyircilerin filozof olarak tanımladığı Hayim ve Survivor yarışmasının bilinmeyenleri… Survivor maceran nasıl başladı? Katılmak nereden aklına geldi? Arkadaşlarımla uzun süredir Survivor’u takip ediyorduk. Hep katılmak istiyordum ama televizyona çıkmak beni korkutuyordu. Geçen sene iki yakın arkadaşım Dominik’e gittiler. Yarışmacıları

The one question people asked me when I got home from Turkey - Tami Sussman

If I had been handed a hundred dollars for every Australian Jew who asked me if I was worried about travelling to Turkey in July due to antisemitism, I would have been able to fly business class. Qantas business class. Add another hundred for every Jew who asked me how I could justify supporting the Turkish economy in the current climate and I could have made it a return flight.  Instead, I found myself wedged between my screaming children in economy with separate  Bluey theme songs blasting through unsynced iPads, reassessing every life choice that had brought me to this point. Reproducing with their half-Turkish Sephardi father Yosi “because he is very good looking” suddenly seemed like a questionable decision made by a naive 30-year-old who didn’t consider the inevitable trip we’d have to make in order for the children to meet their great grandmother, aunts, uncles and cousins who don’t travel further than Madrid.  The honest truth is yes, I was worried about antisemitism. I had rea